ΠΟΡΤΑ
Της Ραφαέλας Μουρτζάκη
Ήξερα ότι όποιος την περάσει
δεν θα ξαναγυρνούσε.
Ήταν σκούρα, ξύλινη και μοχθηρή.
Τους έπαιρνε όλους,
δεν άφηνε κανέναν εδώ μαζί μου.
Την ικέτευα έστω αυτή την φορά .
Έστω εκείνον που τόσο αγαπούσα..
Θα έκανα τα πάντα αρκεί να μου τον αφήσει στην αγκαλιά μου!
Ήξερα ότι άμα έφευγε και αυτός,
το τελευταίο μου ζωντανό κομμάτι θα πέθαινε.
Δεν μου έμενε τίποτα άλλο πια.
Έφυγε όμως και εκείνος.
Έμεινα τότε λοιπόν εγώ και η πόρτα
Μόνο εκείνη έμεινε.