ΧΑΝΟΜΑΙ

Χάνομαι

Θέλω να πάω στο τέλος των φαντασιώσεων μου

άλλο ένα λάθος περιμένει σαν καρφί να πάρει την θέση του

κάποιος μου φωνάζει ότι είμαι τρελός, ότι χάνομαι

Δόγματα ενός γοτθικού νου

τρομοκρατούν κάθε είδος κλάματος

κάποιος μου φωνάζει ότι είμαι τρελός, ότι χάνομαι

Αυτή η ακτή με τα φαλλικά κύματα

βιάζει την άμμο της αθωότητας

κάποιος μου φωνάζει ότι είμαι τρελός, ότι χάνομαι

Ρημάζω τον σταυρό που κουβαλώ σε σκοτεινά και υγρά δρομάκια

δηλητηριασμένα δάκρυα τρέχουν από αμετανόητα μάτια

κάποιος μου φωνάζει ότι είμαι τρελός, ότι χάνομαι

Και ο ουρανός σαν πέπλο ήταν σε τραύματα ανοικτά

καθώς ξεψυχούσα σε εκείνα τα σοκάκια γεμάτα από την πίσσα των λέξεων

κάποιος μου φωνάζει ότι είμαι τρελός, ότι χάνομαι

Ανοίγω το στόμα εισπνέοντας την σκόνη από τα σπασμένα οστά μου

μένοντας σε κώμα, κρατώντας σφικτά την δική μου απογοήτευση

κάποιος μου φωνάζει ότι είμαι τρελός, ότι χάνομαι

Καταλήγω αντικρίζοντας την αμαρτία σε κάθε μοχθηρό χαμόγελο

είναι ώρα να φύγω, δεν υπάρχει πια λάμψη στα μάτια μου

προσεύχομαι στον Θεό να σκεφτώ κάτι διαφορετικό, μα δε νομίζω ότι μπορώ

αφήνομαι στο να γλιστρήσω κοντά σου, να δεις τις ρυτίδες στο χαμόγελο μου

υπέροχη φωνή, η δική σου φωνή που μου ουρλιάζει

ότι είμαι τρελός και ότι χάνομαι.